WYPALENIE ZAWODOWE? To przecież dotyka innych
Czy kiedyś pomagając innym doświadczyłaś/doświadczyłeś, że sam/a nie masz już siły? Ale przecież wypalenie zawodowe to coś, co przydaża się innym, ale że mi?
PRZYPOWIEŚĆ O DRWALU
Jest taka przypowieść o konkursie na drwala. Firma poszukiwała silnego, wytrwałego pracownika. Zgłosił się pierwszy kandydat. Wziął w ręce siekierę, rachu ciachu, cały dzień pracował bez chwili odpoczynku. Jedno, drugie pięćdziesiąte drzewo. Kiedy zbliżał się zachód słońca przyszedł do kierownictwa i powiedział: STO. Ale kiedy przyszedł następnego dnia do pracy jego siekiera rozpadła mu się w dłoniach. Podziękowano mu za współpracę.
Przyszedł drugi kandydat. Zakasał rękawy. Pracował trochę wolniej od pierwszego. PIĘĆDZIESIĄT powiedział kierownictwu na koniec dnia. Następnego dnia pracował równie wytrwale, choć trochę wolniej. A jego siekiera przy każdym kolejnym drzewie stawała coraz większy opór. CZTERDZIEŚCI poinformował przełożonych. Trzeciego dnia kiedy ledwo doczołgał się do pracy jego dłonie pokryte były pęcherzami, nogi bolały przy każdym stawianym kroku, a plecy przeszywał niepojęty ból przy każdej próbie wyprostowania. Stępiona siekiera nie ścięła już żadnego drzewa. I jemu podziękowano za współpracę.
Przyszedł i trzeci kandydat. Ściął pierwsze, drugie i trzecie drzewo. Zrobił sobie przerwę. Wyciągnął śniadanie. Przyjrzał się swojej siekierze. Wrócił do ścinania. Koło południa zrobił kolejną przerwę. A potem jeszcze jedną. A to pogadał do siekiery, jak do najlepszej przyjaciółki, a to naostrzył ją nieco. Coś zjadł, wypił szklankę wody. Pod koniec dnia przyszedł do nadzorcy: DWADZIEŚCIA drzew – powiedział dumnie. Nadzorca popatrzył z lekką drwiną, ale nic nie powiedział. Drwal przyszedł kolejnego dnia do pracy i podobnie: to ściął kilka drzew, to przysiadł na chwilę, czule popatrzył na siekierę, coś zjadł, chwilę pogadał z innymi. Wieczorem przyszedł do nadzorcy i podobnie z dumą powiedział: DWADZIEŚCIA. Trzeciego, czwartego i dziesiątego dnia było podobnie. I tak nasz drwal pracuje do dzisiaj. Każdego dnia dbając o to, by narzędzia którymi pracuje: on sam i jego siekiera zawsze były w dobrze zaopiekowane.
WSPARCIE DLA TYCH, którzy dają siebie innym
Kiedy prowadzę superwizję lub kiedy pracuję z nauczycielami przy wykorzystaniu kart KTO TAM? https://edumoce.pl/produkt/karty-kto-tam/ coraz częściej słyszę: nie wiedziałam, nie wiedziałem, jak bardzo było mi to potrzebne. Czuję, jakbym zrzuciała/zrzucił tonę ciężaru. I zaraz potem pada pytanie – a kiedy kolejne spotkanie? A moze jakiś warsztat?
I tak w najbliższym czasie taki warsztat będzie. Ale nie ja będę go prowadzić. Tym razem ja sama będę w nim uczestniczyć, żeby zadbać o swoją „siekierę”. I żeby budząc się rano i patrząc w lustro powiedzieć sobie po raz kolejny: wypalenie zawodowe przydarza się, ale ja jestem po to, by was wspierać. Bo sama mam siłę.
